Abstract
In de geschiedtheorie lijkt de laatste jaren een kleinekruistocht op gang te zijn gekomen tegen continuïteit enbetekenis. In feite is deze kruistocht een uitvloeisel van denarrativistische geschiedfilosofie die sinds de jaren zeventig degeschiedtheoretische debatten heeft gedomineerd. In hetnarrativisme wordt betoogd dat historici het verleden nietafbeelden zoals het werkelijk geweest is, maar dat zij een verhaalover het verleden construeren waarvan de aard grotendeels bepaaldwordt door de talige en literaire middelen die zij gebruiken.