Abstract
Meer dan ooit zijn mensen gefascineerd door geschiedenis. Historischwetenschappelijke boeken verkopen goed, maar er bestaat een veel grootschaliger belangstelling voor het verleden. Van beelden en schilderijen die naar het verleden verwijzen tot opera's met een historisch thema en van historische romans en speelfilms tot historische docudrama's, reenactment-manifestaties op historische sites en computergames die de speler meenemen naar het verleden. Wetenschappers kijken dikwijls meewarig - of jaloers? - naar deze succesvolle 'verledenverbeeldingen': zij voldoen niet aan de spelregels van Clio, de muze van de geschiedwetenschap.