Abstract
Hij noemt hem niet, maar de opvattingen die Eelco Runia in zijnessay Geschiedenis plegen ontvouwt, doen mij in meer dan eenopzicht denken aan Friedrich Nietzsches befaamde traktaat tegen dekeer: Over nut en nadeel van geschiedenis voor het leven. Men zouzelfs kunnen zeggen dat Runia Nietzsches pleidooi tegen eenovermaat aan historisch besef ten gunste van het onhistorische alsbron van vitaliteit radicaliseert. Hier staat de geschiedschrijvingzelf ter discussie: niet alleen het heden maar ook het verleden zougebukt gaan onder een overmaat aan ‘historiseren’.